praktyka odpustów w Kościele …

Ta starożytna praktyka Kościoła. Przez odpust rozumie się „darowanie przed Bogiem kary doczesnej za grzechy, zgładzone już co do winy.” Dostępuje go chrześcijanin odpowiednio usposobiony i pod pewnymi, określonymi warunkami, za pośrednictwem Kościoła, który jako szafarz owoców odkupienia rozdaje i prawomocnie przydziela zadośćuczynienie ze skarbca zasług Chrystusa i świętych» (por. Katechizm Kościoła Katolickiego, 1471).

Odpust zupełny można uzyskać tylko jeden raz w ciągu dnia.

Do uzyskania odpustu zupełnego wymaga się wykonania dzieła obdarzonego odpustem, oraz wypełnienia trzech następujących warunków:

– spowiedź sakramentalna
– Komunia Eucharystyczna
– modlitwa w intencjach Ojca świętego.
(UWAGA! Nie chodzi tutaj o modlitwę za Papieża, ale o modlitwę w tych intencjach, w których aktualnie się Papież modli. W ten sposób siła modlitwy Papieża jest zwielokrotniona poprzez pomoc modlitewną milionów (!) chrześcijan na świecie)

Ponadto wymaga się wykluczenia wszelkiego przywiązania do grzechu nawet powszedniego. Jeśli brakuje pełnej tego rodzaju dyspozycji, albo nie zostaną spełnione wyliczone warunki, wtedy odpust będzie tylko cząstkowy.

Wierni mogą uzyskać odpust zupełny wypełniając opisane wyżej warunki i spełniając następujące dzieła obdarzone odpustem:

• adoracja Najświętszego Sakramentu trwająca przynajmniej przez pół godziny,

• pobożne przyjęcie – choćby tylko przez radio – Błogosławieństwa Papieskiego udzielanego Miastu i światu,

• nawiedzenie cmentarza w dniach od 1 do 8 listopada połączone z modlitwą – choćby tylko w myśli – za zmarłych (odpust ten może być ofiarowany tylko za dusze w czyśćcu cierpiące),

• pobożny udział w obrzędzie liturgicznym w Wielki Piątek i ucałowanie krzyża,

• udział w ćwiczeniach duchowych trwających przynajmniej przez trzy dni,

• publiczne odmówienie Aktu Wynagrodzenia w uroczystość Najświętszego Serca Jezusowego,

• publiczne odmówienie Aktu poświęcenia rodzaju ludzkiego Chrystusowi Królowi w uroczystość Chrystusa Króla,

• w uroczystość Apostołów Piotra i Pawła, każdy, kto pobożnie używa przedmiotu religijnego (krzyża, różańca, szkaplerza, medalika) poświęconego przez Papieża lub Biskupa i w tym dniu odmówi Wyznanie Wiary,

• wysłuchanie w czasie misji kilku kazań i udział w uroczystym ich zakończeniu,

• przystąpienie po raz pierwszy do Komunii lub udział w takiej pobożnej ceremonii,

• odprawienie pierwszej Mszy św. lub pobożne uczestnictwo w niej,

• odmówienie różańca w kościele, w rodzinie, we wspólnocie zakonnej (należy odmówić przynajmniej jedną część, jednakże pięć dziesiątek w sposób ciągły, z modlitwą ustną należy połączyć pobożne rozważanie tajemnic, w publicznym odmawianiu tajemnice winne być zapowiadane zgodnie z zatwierdzoną miejscową praktyką, w odmawianiu prywatnym wystarczy, że wierny łączy z modlitwą ustną rozważanie tajemnic);

• odnowienie przez kapłana w 25-, 50-, 60-lecie święceń kapłańskich postanowienia wiernego wypełniania obowiązków swojego powołania, uczestniczenie w Mszy św. jubileuszowej,

• czytanie Pisma św. z szacunkiem należnym słowu Bożemu, przynajmniej przez pół godziny,

• nawiedzenie Kocioła, w którym trwa Synod diecezjalny i odmówienie tam “Ojcze nasz” i “Wierzę”,

• odmówienie w sposób uroczysty hymnu “Przed tak wielkim Sakramentem” w Wielki Czwartek,

• odmówienie tego samego hymnu w uroczystość Bożego Ciała,

• publiczne odmówienie hymnu “Ciebie Boże wielbimy” w ostatnim dniu roku,

• publiczne odmówienie hymnu “Przybądź Duchu” w Nowy Rok i w Zesłanie Ducha świętego,

• pobożne odprawienie Drogi Krzyżowej (przed stacjami prawnie erygowanymi, połączone z rozważaniem Męki i śmierci Chrystusa i przechodzeniem od stacji do stacji; w publicznym odprawianiu wystarczy przechodzenie prowadzącego),

• pobożne nawiedzenie Kościoła w święto tytułu i dnia 2 sierpnia (odpust Porcjunkuli) i odmówienie “Ojcze nasz” i “Wierzę”,

• pobożne nawiedzenie Kościoła lub ołtarza w dniu jego konsekracji i odmówienie “Ojcze nasz” i “Wierzę”,

• pobożne nawiedzenie Kościoła w Dniu Zadusznym i odmówienie “Ojcze nasz” i “Wierzę” (odpust ten może być ofiarowany tylko za dusze w czyśćcu cierpiące),

• pobożne nawiedzenie Kościoła lub kaplicy zakonnej w święta Założyciela i odmówienie “Ojcze nasz” i “Wierzę”,

• udział w czynności świętej, której przewodniczy wizytator w czasie odbywania wizytacji pasterskiej,

• odnowienie przyrzeczeń chrztu św. w czasie nabożeństwa Wigilii Paschalnej lub w rocznicę swego chrztu,

• pobożne nawiedzenie jednej z czterech patriarchalnych bazylik rzymskich i odmówienie tam “Ojcze nasz” i “Wierzę” w: święto tytułu, jakiekolwiek święto nakazane, raz w roku w innym dniu wybranym przez wiernego,

• udział w świętych czynnościach sprawowanych w kościołach stacyjnych w Rzymie w określonych dniach roku zaznaczonych w Mszale Rzymskim,

• w momencie śmierci, o ile wierny miał za życia zwyczaj odmawiania jakichkolwiek modlitw (w tym wypadku wymieniony warunek zastępuje trzy zwyczajne warunki uzyskania odpustu zupełnego), dla uzyskania tego odpustu chwalebną rzeczą jest posługiwać się krucyfiksem lub krzyżem.

Odpust cząstkowy jest oznaczany bez określania dni lub lat. Kryterium miary tego odpustu stanowi wysiłek i gorliwość, z jaką ktoś wykonuje dzieło, do którego odpust jest przypisany. Mianowicie zyskującemu odpust, Kościół przydziela ze swego skarbca tyle darowania kary doczesnej, ile on sam jej otrzymuje przez wykonanie dobrej czynności.

Stąd tym więcej będzie darowania, im więcej gorliwości okaże osoba zyskująca odpust. Odpust cząstkowy można uzyskać kilka razy dziennie, chyba, że co innego jest wyraźnie zaznaczone.

Niektóre modlitwy i praktyki, do których przywiązane są odpusty cząstkowe:

• Anioł Pański,

• Duszo Chrystusowa,

• Wierzę w Boga,

• Psalm 129,

• Litanie zatwierdzone dla całego Kościoła (obecnie 6),

• Pomnij o Najdobrotliwsza Panno Maryjo,

• Wieczny odpoczynek, Witaj Królowo,

• Pod Twoją obronę,

• Ciebie Boga wysławiamy,

• Stworzycielu Duchu przyjdź,

• Magnificat, odmawianie Różańca św.,

• odprawienie Drogi Krzyżowej,

• nawiedzenie Najświętszego Sakramentu,

• odwiedzenie Kościoła lub cmentarza z modlitwą za Ojca św. i zmarłych

• uczynienie znaku Krzyża św.

Odpusty można zawsze uzyskać:

• dla samego siebie lub

• dla dusz osób zmarłych,

nie można natomiast uzyskać ich dla innych osób żyjących na ziemi.

 

o Spowiedzi ….

„Często mówi się o tym, że cho­ciaż wielu ludzi uważa się za wierzących, to religijność kato­lików jest dość powierzchowna. Owszem, korzystamy z sakra­mentów, ale tak naprawdę nie bardzo wiemy, co one oznaczają. Niektóre, jak np. spowiedź, wręcz budzą w nas opór…

O. Tomasz Grabowski OP: Zdarza się, że ludzie unikają spowiedzi, bo boją się księdza, który siedzi w konfesjonale. A przecież to, że spowiedź dzieje się za pośrednictwem drugie­go człowieka, jest właśnie jej zaletą. To dodaje obiektywizmu, broni nas przed zakłamaniem. Przede wszystkim boimy się tego, że prawda o nas zostanie wyjawiona i poddana ocenie. W Ewangelii Jana czytamy, jak Jezus tłumaczy Nikodemowi, że ludzie bardziej umiłowali ciemność niż światło i dlatego nie przyjęli Syna Bożego (por. J 3,19). Te słowa są nadal aktu­alne: wolimy ciemność niż światło – przyzwyczajamy się do naszych grzechów, potrafimy je pięknie wytłumaczyć, usprawiedliwić, zra­cjonalizować.”

więcej TUTAJ

Psalm 51 – modlitwa grzesznika

Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, *

w ogromie swej litości zgładź nieprawość moją.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy *
i oczyść mnie z grzechu mojego.
Uznaję bowiem nieprawość moją, *
a grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem *
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą,
Abyś okazał się sprawiedliwy w swym wyroku *
i prawy w swoim sądzie.

wróć synu, Ojciec czeka …

Kościół nie został utworzony przez Chrystusa jedynie dla świętych, ale właśnie dla tych, którzy przeżywają jakiekolwiek kłopoty i trudności w swoim życiu. Celem całej pracy duszpasterskiej Kościoła zgodnie ze słowami Chrystusa: „Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają” (Mt 9:12; Mk 2:17; Łk 5:31) nie jest jedynie zapewnienie komfortu duchowego tym, którzy się „dobrze mają”, ale „poszukiwanie owiec, które się pogubiły”. Przypomniał o tym Papież Franciszek, kiedy w swej książce: „Miłosierdzie to imię Boga. Rozmowa z Andreą Tornellim” powiedział wprost: „Kościół jest szpitalem polowym dla poranionych”. Jest jednak rzeczą nieodzowną uświadomienie sobie swojego stanu i decyzja: „Zabiorę się i wrócę ...”

„Nie potrzebują bowiem lekarze zdrowi, ale ci, którzy się źle mają …” i są tego świadomi.

nie rezygnuj …

Czasami wydaje ci się, że już nie dasz rady, że nie podołasz, że nie potrafisz, że to wszystko co na ciebie spada przekracza twoje siły … Ale mimo to, NIE REZYGNUJ!!!

Weź pod uwagę, że to co nas nie zabija, to nas wzmacnia …

co mamy robić ?

W sytuacji w jakiej znajduje się współczesny świat, gdzie zło i szaleństwo wydają się nie tylko dominować, ale zastraszająco przybierać na sile pozostaje nam tylko jedno wyjście, całkowicie i bez zastrzeżeń poddać się Miłosierdziu Bożemu.

kontakt do Kaplicy Pojednania